เดินดงที่ Kalaw

โดยอาศัยไกด์ท้องถิ่นอีกคนหนึ่งช่วยนำทางและเล่าอะไรต่อมิอะไรให้ฟัง

 

ก่อนถึงวันเดินป่า ไกด์ก็บอกเราแล้วว่าจะได้พบคนฉาน ซึ่งสามารถเข้าใจภาษาไทยตลอดจนความเป็นไทย เพราะมาจากพื้นเพเดียวกัน

เราฟังแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรแต่ก็ตื่นเต้นเล็กน้อยตรงที่จะได้พูดภาษาไทยบ้าง และก็ไม่คิดไปไกลว่าพื้นเพที่เขาว่านั้นหมายถึงรากเหง้าเดียวกันมาแต่อดีตกาลอันไกลโพ้นนนนนับพันปี (สนใจอ่านThe Thai Family Tree ที่ http://septimustidbits.blogspot.com.au/2014/02/blog-post.html )

[ไกด์บอกดอกไม้ป่าขึ้นตามธรรมชาติ กินได้]

เมื่อเริ่มต้นเดิน พวกเราก็ยังไม่คุ้นกันเท่าไหร่ 

[ต้นไมยราพ ไกด์กำลังเล่นกลให้ฝรั่งดู]

เขาก็อ่อนน้อมถ่อมตน พูดจาภาษาอังกฤษเป็นไฟ แต่ดั้นฝากเนื้อฝากตัวว่าความรู้น้อย ทั้งชีวิตมีโอกาสได้ร่ำได้เรียนแค่ 7 ปี 

ฝ่ายเราก็ฟังไปเรื่อยๆว่าเขาเล่าอะไรต่อมิอะไรให้รู้จักบ้าง ส่วนมากก็เป็นเรื่องราวต้นไม้ใบหญ้าพืชผักที่ขึ้นในบริเวณนั้น และพวกเขานำมาทำประโยชน์อะไรได้

[ต้นคิวคัมเบอร์ แตงจิ้มน้ำพริก]

[มะเขือ]

[มะเขือเทศ]

เรา คนในเมืองก็จึงได้มีโอกาสรู้จักและเรียนรู้การอยู่ด้วยกันอย่างเกื้อกูลกันของบรรดาพืชผักทั้งหลายในธรรมชาติ…

และความเข้าใจของการไม่จำเป็นอย่างสิ้นเชิงในการใช้สารเคมีเพื่อการเพาะปลูกให้ได้ผลสูงสุดของเราตอนนั้นก็สูงปรี๊ดทีเดียวเมื่อเห็นหน่วยปราบศัตรูพืชนานาชนิดอย่างนั้น… เหมือนๆกับไม้แต่ละคู่เกิดมาเพื่อกันและกัน

[เกษตรอินทรีย์ที่กำลังจะโดนแทนที่ด้วยเกษตรเคมีอย่างช้าๆด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์กับเหตุผลที่ว่าที่เมืองไทยและเวียดนามเค้าใช้กัน]

แล้วก็ยังบอกเขาว่า เมียนมาร์ต้องตัดสินใจ… 

จะเดินตามไทยในเรื่องการใช้สารเคมีช่วยในการเพาะปลูก หรือ จะดำรงวิถีชีวิตตามธรรมชาติที่ยังบริสุทธิ์อยู่ต่อไปตามเดิม…

[อโวคาโด เค้าบอกปลูกง่ายมาก โยนๆเมล็ดออกไปที่ไหนก็ขึ้น]

ซึ่งอันนี้ก็ไม่เรียกว่า เมียนมาร์จะยังคงล้าสมัยไปได้ เพราะเมืองฝรั่งอย่างออสเตรียเขาทำได้สำเร็จอย่างยอดเยี่ยมมาแล้ว นั่นคือเขาสามารถประกาศต่อชาวโลกว่าอาหารการกินของบ้านเมืองเขาเป็นเกษตรอินทรีย์ และไม่ส่งออกขายไปทั่วโลก ใครอยากกินของดีบริสุทธิ์ตามธรรมชาติปลอดสารเคมี ต้องไปกินที่บ้านเขา… 

[ส้ม มั้ง]

[การเก็บพืชผลของชาวบ้าน]

[พืชผลเตรียมส่งขายเข้าแรงกูน]

และนั่น ก็ทำให้เขามีนักท่องเที่ยวเข้าไปเยี่ยมเยียนในแต่ละปีไม่ขาดสาย รวมแล้วเป็นจำนวนที่มากกว่าพลเมืองอันเป็นเจ้าบ้าน

[พวกเค้าไม่ได้ใช้วิธิลงแขก]

ไกด์ทั้งสองได้ฟัง เก้าะ หูผึ่ง!

[อากาศกำลังเย็นสบาย]

ฝรั่งในขบวนก็พยักหน้าหงึกๆเห็นด้วยว่าเป็นความจริง