โดยอาศัยไกด์ท้องถิ่นอีกคนหนึ่งช่วยนำทางและเล่าอะไรต่อมิอะไรให้ฟัง
[ดีใจเจอไม้ประดับป่า เพื่อนร่วมทางจากอังกฤษบอกดีใจทำไม อยากได้ก็ไปซื้อเอาที่ตลาด]
[ไม้งามหอมสดชื่น]
ก่อนถึงวันเดินป่า ไกด์ก็บอกเราแล้วว่าจะได้พบคนฉาน ซึ่งสามารถเข้าใจภาษาไทยตลอดจนความเป็นไทย เพราะมาจากพื้นเพเดียวกัน
[เหมือนผักสวนครัวรั้วกินได้]
[ข้าวโพด]
[สวนส้ม มั้ง]
[หน้าตาแบบนี้ก็กินได้ เค้าบอกเอามาต้มกับน้ำซุปไก่]
[ไร่ขิง]
เราฟังแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรแต่ก็ตื่นเต้นเล็กน้อยตรงที่จะได้พูดภาษาไทยบ้าง และก็ไม่คิดไปไกลว่าพื้นเพที่เขาว่านั้นหมายถึงรากเหง้าเดียวกันมาแต่อดีตกาลอันไกลโพ้นนนนนับพันปี (สนใจอ่านThe Thai Family Tree ที่ http://septimustidbits.blogspot.com.au/2014/02/blog-post.html )
[ไกด์บอกดอกไม้ป่าขึ้นตามธรรมชาติ กินได้]
เมื่อเริ่มต้นเดิน พวกเราก็ยังไม่คุ้นกันเท่าไหร่
[ฝรั่งพากันทึ่ง สงสัยกันมากมายที่น้ำกลื้งได้เหมือนปรอท]
[ต้นไมยราพ ไกด์กำลังเล่นกลให้ฝรั่งดู]
เขาก็อ่อนน้อมถ่อมตน พูดจาภาษาอังกฤษเป็นไฟ แต่ดั้นฝากเนื้อฝากตัวว่าความรู้น้อย ทั้งชีวิตมีโอกาสได้ร่ำได้เรียนแค่ 7 ปี
[โรงเรียนที่พาพวกเขาให้รู้จักโลกภายนอก]
[บล็อกหินปูนที่พวกเขาเพิ่งรู้จักวิธีทำเมื่อ 15 ปีมานี้เองเพราะได้ไปเรียนหนังสือ]
[เขาบอกเพิ่งจะมารู้ ทั้งๆที่อยู่กับภูเขาหินปูนมาตั้งนานนนน
พอรู้แล้วก็เลยสร้างบ้านสร้างรั้วด้วยหินปูนกันใหญ่]
ภาษงภาษาอาจจะกระท่อนกระแท่นไปบ้าง ถ้าอย่างไรช่วยต่อหรือแปลให้ด้วย โดยเฉพาะเราเป็นเอเชี่ยนเหมือนเขาย่อมต้องเข้าใจเขามากกว่าใคร
[ต้องขอบคุณไม้งามต้นนี้เมื่อเราเริ่มซักว่าทางนี้กินอย่างไรเพราะที่เวียดนามเค้ารอกินตอนเหลืองแล้วเท่านั้น… เขาก็บอกว่าคนที่นี่จะกินตอนสุกแล้ว เราจึงบอกว่ากินตอนยังเขียวอร่อยกว่าอีก เขาดีใจสุดๆบอกว่าใช่ๆ เราก็เลยถามว่าท่านทำอย่างไรกิน เขาบอกก็สับเป็นเส้นๆ ใช้ครกตำกับพริกขี้หนู กระเทียม น้ำมะนาว น้ำปลา ปลาร้า รสชาติออกเปรี้ยวๆเผ็ด แซ่บๆ ถ้าไปฉานจะเห็นทุกบ้านทำกินแบบนี้…
เราจึงซักต่อถึงความเป็นฉานกับสยามเพราะเขาบอกว่าคือสิ่งเดียวกัน เพียงแต่ตอนนี้สยามเรียกตนเองว่าไทยด้วยเหตุผลทางการเมือง ปรากฏ…ไหว้เหมือนกัน กินส้มตำเหมือนกัน นับหนึ่งถึงสิบเหมือนกัน… โอ้ย อะไรกันเนีย]
ฝ่ายเราก็ฟังไปเรื่อยๆว่าเขาเล่าอะไรต่อมิอะไรให้รู้จักบ้าง ส่วนมากก็เป็นเรื่องราวต้นไม้ใบหญ้าพืชผักที่ขึ้นในบริเวณนั้น และพวกเขานำมาทำประโยชน์อะไรได้
[ต้นคิวคัมเบอร์ แตงจิ้มน้ำพริก]
[มะเขือ]
[มะเขือเทศ]
เรา คนในเมืองก็จึงได้มีโอกาสรู้จักและเรียนรู้การอยู่ด้วยกันอย่างเกื้อกูลกันของบรรดาพืชผักทั้งหลายในธรรมชาติ…
[หน่วยปราบศัตรูพืช]
และความเข้าใจของการไม่จำเป็นอย่างสิ้นเชิงในการใช้สารเคมีเพื่อการเพาะปลูกให้ได้ผลสูงสุดของเราตอนนั้นก็สูงปรี๊ดทีเดียวเมื่อเห็นหน่วยปราบศัตรูพืชนานาชนิดอย่างนั้น… เหมือนๆกับไม้แต่ละคู่เกิดมาเพื่อกันและกัน
[เกษตรอินทรีย์ที่กำลังจะโดนแทนที่ด้วยเกษตรเคมีอย่างช้าๆด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์กับเหตุผลที่ว่าที่เมืองไทยและเวียดนามเค้าใช้กัน]
แล้วก็ยังบอกเขาว่า เมียนมาร์ต้องตัดสินใจ…
[สัญญลักษณ์ทุนนิยมเบื้องต้น]
จะเดินตามไทยในเรื่องการใช้สารเคมีช่วยในการเพาะปลูก หรือ จะดำรงวิถีชีวิตตามธรรมชาติที่ยังบริสุทธิ์อยู่ต่อไปตามเดิม…
[อโวคาโด เค้าบอกปลูกง่ายมาก โยนๆเมล็ดออกไปที่ไหนก็ขึ้น]
ซึ่งอันนี้ก็ไม่เรียกว่า เมียนมาร์จะยังคงล้าสมัยไปได้ เพราะเมืองฝรั่งอย่างออสเตรียเขาทำได้สำเร็จอย่างยอดเยี่ยมมาแล้ว นั่นคือเขาสามารถประกาศต่อชาวโลกว่าอาหารการกินของบ้านเมืองเขาเป็นเกษตรอินทรีย์ และไม่ส่งออกขายไปทั่วโลก ใครอยากกินของดีบริสุทธิ์ตามธรรมชาติปลอดสารเคมี ต้องไปกินที่บ้านเขา…
[ส้ม มั้ง]
[การเก็บพืชผลของชาวบ้าน]
[พืชผลเตรียมส่งขายเข้าแรงกูน]
และนั่น ก็ทำให้เขามีนักท่องเที่ยวเข้าไปเยี่ยมเยียนในแต่ละปีไม่ขาดสาย รวมแล้วเป็นจำนวนที่มากกว่าพลเมืองอันเป็นเจ้าบ้าน
[พวกเค้าไม่ได้ใช้วิธิลงแขก]
ไกด์ทั้งสองได้ฟัง เก้าะ หูผึ่ง!
ฝรั่งในขบวนก็พยักหน้าหงึกๆเห็นด้วยว่าเป็นความจริง
[ไม้งามสวยแข็งแรงกลิ่นหอมเย็นๆแบบป่าๆ]
[เดินๆอยู่เจอเจดีย์ที่เค้าสร้างขึ้นเพื่อบูชาพระพุทธเจ้า ชาวบ้านจะนำข้าวปลาอาหารมาถวายที่นี่ในวันนักขัตฤกษ์]
[กองถ่านหินข้างทางเดินที่เค้าบอกอย่างไม่สนใจใยดีว่าขนมาจากหลังภูเขาลูกข้างหน้า…
ที่นี่มีเยอะแยะ จำเป็นต้องใช้ก็ไปสกัดเอามา ไกด์บอก]
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
😀
สวัสดีค่าคุณน้านูลิเกบ้านหาด
เหมือนสวรรค์ที่เราเคยอยู่กันรึเปล่าคะคุณน้าฯ
แล้วมานหายไปไหนหายไปได้ยังไงเนาะคุณน้าฯเนาะ LOL…
~~~~~~~~~~~~~~~~
ขอบคุณทีมงาน Mblog ค่ะ